Van wat voor muziek houd je?
Mijn antwoord zou zijn: ‘Ik houd gewoon van muziek!’. Want oooh, wat zou het leven zijn zonder muziek? 
Gewoon een fictief fijn muziekdagje voor mij: rustig wakker worden met het album ‘Every Kingdom’ van Ben Howard. Vrolijk op de fiets draai ik ‘Video’ van India Arie en ‘Scheef’ van Eefje de Visser. Werken gaat lekker op de electronic-meets-piano-klanken van Grandbrothers gevolgd door voor de 100e keer Balthazar. ’s Middags zet ik Pinguin Radio op voor nieuwe muziekontdekkingen. Het stevigere meezingwerk doe ik op ‘Amsterdam’ van Nothing but Thieves en ‘Apply some pressure’ van Maxïmo Park. Om even keihard uit m’n plaat te dansen heb ik m’n eigen MILC IndieDance Spotify-lijstje. ’s Avonds nog even het thuisconcertgevoel met Homecoming (Live) van Beyoncé of American Utopia (Live) van David Byrne. En dan wat zwoele tunes van Warhaus voor het slapengaan 🙂

Wat is je lievelingsfilm of -boek of -serie?
Sinds het najaar van 2019 wordt de serie ER herhaald op RTL8. Het eerste seizoen dateert uit 1994, inmiddels zijn de herhalingen bij seizoen 9 uit 2002. Vroeger thuis keek ik ER altijd met mijn moeder en jongere zusje Stefanie. We waren er toen al echt aan verknocht. Sindsdien heb ik, ondanks de vele series die in een continue herhaling op tv te zien blijven, deze serie gek genoeg eigenlijk nooit eerder teruggezien. Tot vorig jaar dus en ik ben echt een fan en dagelijkse kijker. Mis ik een aflevering, dan kijk ik het terug! Samen met Verborgen Verleden is het daarmee het enige op de Nederlandse televisie dat ik écht wil zien. 
En waarom? Waarom heeft ER me (weer) zo gegrepen? Omdat het in al haar fictie zo prachtig ‘echt’ is gemaakt. Nog zonder spectaculaire cameratrucs en zonder smooth beeldfilters. Zonder aanzwellende of aanjagende muziek en geluidsfragmenten eronder. Echte geluiden en mensen met echte dialogen. Dialogen die soms ook onaf lijken, of er niet helemaal lekker uit komen. De patiënten hebben de meest uiteenlopende ziektes, kwetsuren of problemen. Van klein tot groot, maar altijd realistisch. De patiënten en het ER-personeel leven realistische of in ieder geval geloofwaardige levens, die ook worden getoond zoals ze zijn. Die realiteit is zonder enige sensatie of spektakel vaak al zo confronterend. Zeker voor Amerikaanse televisie die inmiddels al ruim 25 jaar oud is, maar ook in 2020 iedere dag nog zo bizar actueel. 

Als je uit iedereen mocht kiezen om een gesprek mee te voeren wie zou het dan zijn?
Van iedereen? Wow, wat een moeilijke vraag. Keuzestress 😉
Simone de Beauvoir, als ze nog had geleefd. En dan hoefde het niet eens een gesprek te zijn, maar ik had haar graag levend horen spreken. En nu: Michelle en Barack Obama!